จัดการอย่างไรดีกับโบนัส

จดซะหน่อยเถอะครับ

         อ่านหัวข้อแล้วหลายท่านคงคิดว่าผมต้องได้โบนัสเยอะแน่ๆ  ถึงเขียนบทความเกี่ยวกับการจัดการเงินโบนัสในปีนี้ ความจริงเปล่าหรอกครับ มันน้อยมากต่างหากครับ เราถึงต้องมีการจัดการเพื่อให้มันลงตัวเป็นรูปเป็นร่าง ไม่ใช่กลับมาบ้านหลังปีใหม่ แล้วมันหายไปพร้อมๆ กับเงินเดือน เดือนธันวาคมต่างหากละครับ แต่วันนี้ผมขอเฉลยนะครับ ว่าโบนัสที่ได้ของผมในปีนี้กี่เดือน ตัวเลขนั้นก็คือ 0.75 เดือน นั้นเองครับ อ่านไม่ผิดหรอกครับ 0.75 เดือน หรือนั้นก็คือ 75% ของเงินเดือนนั้นเอง หักไปหักมาเหลือ 0.65 เดือน

คุณหมดเงินไปเท่าไร? กับ Case ใส่มือถือ

ซื้อ Case Samsung  มาใหม่

          ว่าแต่หมดเงินไปเท่าไรกันแน่ ผมว่าในชีวิตผมคงเป็นพันหรืออาจจะถึงหลายพันเพราะคนเราก็เคยมีมือถือกันหลายเครื่อง ผมเคยลองนับดูตอนใช้ Samsung galaxy note 1 ผมหมดเงินไปกับ Case มือถือตัวนี้ไม่ต่ำกว่า 2-3 พันบาท อาจเพราะใช้งานมันอยู่ประมาณ 2-3 ปี แต่เงินหลักนี้ก็ไม่ใช่เงินน้อยๆ เลย หากเอาเทียบกับเงินเดือนตัวผมเอง ในวันที่มือถือเครื่องนั้นพังแล้วผมต้องเอา Case ที่อยู่ในลิ้นชักในตู้ออกมาทิ้งนับ 10 อัน บางอันก็เก่าจนสีลอกออกมาเกือบหมด บางอันก็ยังใหม่กิ๊ก แต่ทำไงได้ครับ ก็มือถือมันพังไปแล้ว Case ราคาแพงขนาดไหนมันก็เป็นของใช้เฉพาะรุ่น อย่างไงมันก็ต้องทิ้ง เก็บไว้ก็คงไม่ได้ใช้งานอยู่ดีครับ

เมื่อผมซื้อกองทุนรวม KF-HEALTHD (ตอนที่ 3)

ไหนขอหมดดูสิ ?...อาการนี้เรียกว่าติดดอยนะ

          จากความเดิมตอนที่แล้ว กำไรอยู่ดีๆ มาตอนนี้ผมติดดอยซะอย่างงั้น เฮ้ยยยยย.....ในวันนี้ผมดอยทุกอย่างครับทั้งหุ้นแล้วกองทุนรวม เอาจริงๆเลยนะครับ การลงทุนมักไม่ได้ง่ายอย่างที่เราคิดครับ เมื่อเราคิดว่าจะลงทุน แน่นอนครับย่อมมีทั้งกำไรและขาดทุน  เหมือนเราลงทุนเป็นเจ้าของกิจการอะไรซักอย่างหนึ่งเราย่อมต้องแบกรับความเสี่ยงอยู่แล้วครับ  บางทีก็ขาดทุนแต่บางทีก็กำไร เวลาจะสอนให้เราเรียนรู้เองครับ  ว่าอย่างไหนคือสิ่งที่ใช่สำหรับเราเพื่อให้เราได้เรียนรู้จากความผิดพลาด  และสามารถนำสิ่งที่ผิดพลาดมาปรับปรุงและแก้ไขกันต่อไป

เลือกซื้อถุงเท้าอย่างไรให้คุ้มสุดๆ มันเวิร์คผมลองมาแล้ว

       บทความนี้ออกตัวก่อนนะครับ  ว่าไม่ขอเอารูปถุงเท้าที่ผมซื้อวันนี้มาลงนะครับ  เขินมากๆ ครับ พอดีวันนี้ไปซื้อถุงเท้าจากตลาดนัดมาราคา 6 คู่ 100 บาท ทำให้ผมนึกเรื่องของการซื้อถุงเท้าของเพื่อนผมคนหนึ่งได้  เลยอยากนำมาเล่าสู่กันฟังครับ  ผมว่าเรื่องนี้เหมือนจะดูเป็นการงกมากๆ  แต่มันเป็นเรื่องที่ผมเองก็คิดไม่ถึงเช่นกันครับ  และหลายปีมานี้ผมก็ได้ทำตามเพื่อนแบบนี้มาตลอดและคิดว่า  การนำมาเล่าสู่กันฟังน่าจะทำให้ทุกคนแปลกใจเหมือนผมแต่หากจะนำไปใช้ผมว่าก็เข้าท่านะครับ

เก็บเงินมาลดหย่อนภาษี

ปีที่แล้วซื้อ LTF ไว้ครับ 

          อีก 2 เดือนก็จะสิ้นปี 2558 แล้วครับ เรื่องภาษีก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผมกังวลอยู่ว่่าจะเอาเงินที่ไหนไปซื้อกองทุนซื้อประกันชีวิตหรือหาทางลดหย่อนภาษีอื่นๆ  ไม่ใช่ว่าเพราะผมเงินเดือนเยอะแล้วเสียภาษีเยอะหรอกนะครับ  แต่เป็นเพราะว่าผมเองก็อดเสียดายไม่ได้  ที่ไม่ได้เงินที่เสียไปคืนต่างหากครับ ซึ่งโดยปกติแล้วผมเองก็ไม่ได้เสียภาษีเยอะมากครับ  เพราะผมเองก็เป็นมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่งครับ  ที่เงินเดือนไม่ได้มากมาย  คนโดยมากที่อยู่รอบตัวผมมักจะคิดว่าผมน่าจะเงินเดือนเยอะมากๆแน่  แน่นอนครับด้วยความเป็นวิศวกร  มันดูเหมือนเป็นอาชีพที่เงินเดือนเยอะ  ตอนผมเป็นเด็กผมก็คิดแบบนั้น  แต่เมื่อผมโตเป็นผู้ใหญ่  ผมเองก็ได้เรียนรู้ว่าในโลกใบนี้ไม่ใช่ว่าอาชีพดีๆ  จะกลายเป็นคนรวยได้เพราะแม้กระทั้งอาชีพหมอก็มีท้งหมอที่จนและหมอที่รวย และอาชีพวิศวกรก็เช่นกัน ย่อมมีทั้งคนรวยและคนจนในอาชีพนี้เช่นกันครับ

ผมอยากออกกำลังกายแต่ผมก็ยังอยากประหยัดนะ

          เกือบจะ 2 ปีแล้วที่ผมย้ายเข้ามาอยู่ในเมือง คือ ผมหมายถึงในตัวเมืองไม่ใช่ในกรุงเทพนะครับ  อายุที่เริ่มมากขึ้นชีวิตที่เหมือนผมต้องเร่งรีบขึ้น  ผมพบว่าผมเริ่มจะอ้วน  ความจริงแล้วผมก็ไม่ค่อยจะมีกินแต่หรอกครับหน้าแปลกที่ผมอ้วน  เรียกได้ว่าอดอยากปากมันเลยทีเดียว จะว่าไปแล้วชีวิตในเมืองของกินหาง่ายครับในประเทศนี้ แบบว่าของกินเต็มสองข้างทางเลยทีเดียว  ไม่รู้ในประเทศอื่นเขาจะเป็นแบบนี้ไหมนะ  แต่ก็ว่าน่าจะมีบ้างแหละครับแต่คงไม่แลดูมากมายขนาดนี้ อาหารที่กินทุกจานล้านแต่เหมือนอาหารจานด่วน  เช้ามาทำงานผมก็เจอหมูทอด  ไก่ทอด ราดข้าว ไม่ก็แกงกระทิเข้มข้น อาหารเช้ากลางวันเย็น  ทุกมื้อรสชาติเค็ม เผ็ด และก็มัน  ร่างกายที่เริ่มมีอายุขึ้นไม่สามารถเผาผลาญไขมัน  ออกมาได้หมด  ผมเคยเอว 28 ในสมัยเรียน ตอนนี้เอวมาเกือบ 34 ได้ไงก็ไม่ทราบ แล้วผมควรจะทำอย่างไรดี

ระวังจะเสียดาย....ที่ลาออก

          เมื่อวันเวลาในชีวิตผมเริ่มผ่านไปสิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึกเสียดายแทนหลายๆ คน นั้นคือการรีบ ด่วนตัดสินใจลาออก ซึ่งเอาจริงๆ ผมก็เคยคิดอยากลาออก และก็ลาออกมาแล้วหลายครั้งในชีวิตการทำงานของผม รวมทั้งในหลายๆ ครั้งที่ทำงานผมก็คิดอยากลาออก  สาเหตุนั้นก็เพราะผมรู้สึกไม่มีความสุขกับสิ่งที่ผมเป็นอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมงานที่ผมรู้สึกว่าเขาขี้นินทาและเอาเปรียบผมสารพัด บางครั้งในการทำงานที่เก่าๆ ของผมก็รู้สึกว่าหัวหน้าผมไม่มีความเป็นผู้นำ  คนนี้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าคนได้ยังไกัน  หรือบางครั้งเมื่อผมมองเห็นเพื่อนหรือคนที่รู้จักมีเงินเดือนหรือตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีกว่าผมมากๆ ผมก็กลับรู้สึกอยากลาออกไปหาที่ที่มันแบบดีกว่านี้ ประมาณว่า "อยากลาออกโว๊ยยยยยย" 

เลือกซื้อของใช้ส่วนตัวในแต่ละเดือน...อย่างไรให้ประหยัดล่ะ

          ของใช้ส่วนตัวคืออะไร ในนิยามของผมของใช้ส่วนตัวคือ ของใช้ที่ผมต้องซื้อทุกเดือนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยก็คือพวก น้ำยาซักผ้า น้ำยาปรับผ้านุ่ม สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ที่โกนหนวด แป้ง โคโลน ครีมทาผิว ฯลฯ จากรายการข้างต้นจะว่าไปแล้วเดือนๆ หนึ่งผมก็หมดกับของใช้พวกนี้เยอะเหมือนกันนะนี้ แต่จะทำไงได้ละครับ อาบน้ำไม่ใช่สบู่ หรือไม่แปรงฟัน ผมก็คงทำไม่ได้หรอกครับ โตๆกัน ลองไม่อาบน้ำไปทำงานสิครับ เพื่อนร่วมงานจะได้หนีหมด ฉะนั้นของใช้ส่วนตัวจึงเป็นอะไรที่ต้องซื้อบ่อยและใช้แล้วหมดไป ถือเป็นสินค้าสิ้นเปลื้องตัวหนึ่งเลยครับ

ของสะสมเพิ่มมูลค่า...เพิ่มความสุข ตอนที่ 1

         

        ห่างหายไปนานเลยครับที่ผมไมได้ลงบทความเพิ่มเติมในบล็อคเลย  ด้วยที่ว่าผมติดงานประจำหลายอย่างครับ  จนวันนี้พอจะมีเวลาขึ้นมาบ้างก็เลยมีเรื่องอยากจะบอกเล่าครับ  เพราะคิดว่าคงมีประโยชน์ไม่น้อยหากมีใครได้อ่าน .......นานมาแล้วครับที่ยายผมท่านเสียไป  ยายของผมเป็นคนชอบเก็บสะสมเหรียญครับ ก็เป็นพวกเหรียญที่พบเจอในชีวิตประวันจำนี้แหละครับ  หากเจอที่แปลกๆท่านก็จะเก็บใส่กล่องไว้ จนท่านเสียไปเมื่อซักเกือบ 10 ปีได้แล้ว ผมจึงขอเหรียญที่ยายเก็บไว้จากแม่แล้วเอาเหรียญพวกนี้มาเก็บไว้เอง  ประมาณว่าของดูต่างหน้าท่านครับ แต่หลายปีที่ผ่านมานี้ผมก็แค่เอาเหรียญพวกนี้มาใส่สมุดไว้ครับ เจอแปลกๆก็เอามาใส่สมุดบ้างครับ  แล้วก็ไม่เคยเปิดดูสมุดเล่มนั้นเลย จนมาถึงวันนี้

หนังสือ สร้างพอร์ตหุ้นให้รวยมั่งคั่งแบบ วอร์เรน บัฟเฟตต์

          ก่อนที่จะกลับมาเขียนบล็อคอีกครั้งนั้น  ในช่วงก่อนผมมีโอกาสได้อ่านหนังสือ  สร้างพอร์ตหุ้นให้รวยมั่งคั่งแบบ สร้างพอร์ตหุ้นให้รวยมั่งคั่งแบบ วอร์เรน บัฟเฟตต์ (CREATING A PORTFOLIO LIKE WARREN BUFFETT) หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือจากเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยคนหนึ่ง  ที่ทำงานอยู่ที่สำนักพิมพ์ได้ส่งมาให้อ่าน  เพราะเห็นว่าผมกับศึกษาและสนใจเรื่องเกี่ยวกับหุ้นอยู่ในช่วงนั้น  และเมื่อได้หนังสือมาแล้วก็ต้องลองอ่านดูซักหน่อยครับ เพราะถือว่าได้หนังสือที่ตรงกับเรื่องที่สนใจอยู่พอดี

บัตร ATM กับกรุงศรี yellow point

             ก่อนอื่นคนที่ติดตามอ่านบล็อคของผมมาตลอตคงสงสัยว่าทำไม  ผมถึงมีบทความเกี่ยวกับธนาคารกรุงศรีบ่อย  อันนี้ขอออกตัวออกนะครับว่าเงินเดือนผ่านธนาคารนี้ครับ ความจริงผมเปิดบัญชีในเกือบทุกธนาคารครับแต่ผมติดปัญหาตรงที่ว่าผมไม่มีเงินถึงขนาดสามารถ review ผลิตภัณฑ์ทางการเงินได้ทุกธนาคารครับ  อันไหนใช้บริการบ่อยก็ขอบอกเล่าประสบการณ์อันนั้นมากหน่อยดูจะตรงตัวที่สุดครับ  สำหรับเรื่องนี้เริ่มมาจากทุกครั้งที่ผมเห็นสลิปการทำธุรกรรมทางการเงินของผม  ในทุกครั้งมันจะมีอยู่ช่องหนึ่งครับที่สรุปคะแนน yellow point ในสลิปทุกครั้งที่ผมจ่ายค่าบริการต่างๆ ผ่านตู้ ATM ซึ่งผมเองก็ไม่ได้ติดใจหรอกครับว่ามันคือคะแนนอะไร จนผมลองมาหากข้อมูลในอินเตอรเน็ตดู

เมื่อผมซื้อกองทุนรวม KF-HEALTHD (ตอนที่ 2)

          หลังจากที่ผมได้ศึกษาตัวกองทุนรวม  KF-HEALTHD  มาเกือบเดือน ผมจึงตัดสินใจไปธนาคารกรุงศรีเพื่อไปซื้อกองทุนนี้ครับ  ซึ่งวันนั้นผมหยุดตรงกับวันปกติพอดี  โดยมากแล้วการซื้อกองทุนรวมจากธนาคารนั้นจะสามารถซื้อได้ในวันจันทร์-วันศุกร์เท่านั้นครับ  แต่มีบางธนาคารที่ให้เราสามารถซื้อได้ในวันเสาร์อาทิตย์  ซึ่งเราควรสอบถามก่อนเพื่อที่เราจะได้ไม่ไปเสียเที่ยว  สำหรับธนาคารที่สามารถซื้อในวันหยุดได้เท่าที่ทราบก็มีธนาคารไทยพาณิชย์กับธนาคารกรุงไทย  ซึ่งจะได้ราคาในวันจันทร์ครับ  แต่ของกรุงศรีผมซื้อวันธรรมดา  โดยทั่วไปก็เหมือนกับการซื้อกองทุนของธนาคารอื่นๆ คือ ต้องทำแบบสอบถามประเมินความเสี่ยงและกรอกเอกสารเยอะมาก  แต่ในการซื้อครั้งต่อไปเราสามารถซื้อกองทุนอื่นๆ ของธนาครกรุงศรีผ่านทางอินเตอร์เน็ตได้เลย  แล้วมาขอสมุดกองทุนในภายหลังได้ครับ

เมื่อผมซื้อกองทุนรวม KF-HEALTHD (ตอนที่ 1)

          โดยปกติแล้วผมก็ซื้อพวกกองทุนรวมพวกนี้อยู่แล้วครับ  แต่วันหนึ่งผมลองไปลงทุนในหุ้นแทนเลยขายกองทุนในประเทศที่เคยซื้อออกไปซื้อหุ้น  เมื่อผ่านการลงทุนมาได้ซักพักผมพบว่าหุ้นมันยากกว่าที่ผมคิดครับ ผมอาจพลาดก็ได้  แต่เป้าหมายผมยังคงเดิมครับ คือผมเเบ่งเงินออมพวกนี้ไปในการลงทุน  ระยะสั้น  ระยะปานกลาง  และระยะยาวครับ  แต่วันนี้ขอพูดถึงการออมระยะยาวครับ  เพราะผมตั้งใจว่าจะซื้อเพื่อการลงทุนไว้เพื่อใช้ยามเกษียณ จึงลองกลับไปดูกองทุนอีกครั้งเพื่อลงทุนระยะยาวแบบถัวเฉลี่ย  ผมจึงลองหากองทุนซักตัวที่เหมาะกับการลงทุนระยะยาวและคิดว่าเหมาะกับตัว

ผมอยากลาออก

       ในที่ทำงานที่แรกของผม ผู้จัดการท่านหนึ่งเคยถามผมเพื่อที่จะปรับเลื่อนตำแหน่งหลังจากที่อยู่ในตำแหน่งรักษาการหัวหน้าส่วนฝ่ายผลิตในโรงงานแห่งหนึ่งมานานแสนนานว่า "คุณคิดว่า คุณทำงานเพื่ออะไร" ตอนนั้นผมรวบรวมสติคิดอย่างถี่ถ้วนและตอบออกไปว่า "ผมทำงานเพื่อเงินครับ เพราะตราบใดที่เรายังต้องทานข้าว แน่นอนครับคนเราต้องการเงิน หากถามผมในคำถามที่ว่าทำงานเพื่ออะไร" เชื่อไหมครับผมโดนให้รักษาการหัวหน้าส่วนต่อไปอย่างไม่มีกำหนด เพราะลักษณะรูปแบบความคิดผมไม่ผ่าน ตอนนั้นผมรู้สึกสับสนว่าผมตอบผิดตรงไหน ผมจึงได้แต่ปรึกษาผู้จัดการท่านอื่นที่สนิทกัน ผู้จัดการท่านนั้นหัวเราะแล้วบอกว่าผมตอบไม่ผิดหรอก คนที่ถามผมเขาก็ต้องการเงิน มีใครมาทำงานฟรีเพราะใจรักบ้างละ ที่ผมตอบนั้นคือความจริง แต่นั้นไม่ใช่คำตอบที่เขาอยากได้ยิน

เก็บสลิป ATM อย่างไร?....หากหมึกจางไว

          เคยเจอปัญหาไหมครับว่าสลิป ATM ที่เราทำรายการแล้วได้มานั้น  หมึกมักจะหายไปอย่างรวดเร็ว  ผมก็เป็นคนหนึ่งครับ ที่ในหลายครั้งเราก็อยากจะเก็บไว้เป็นหลักฐานในการโอนเงินหรือฝากเงินของเรา เพราะบางครั้งการซื้อขายสินค้าผ่านอินเตอร์เน็ต  เราก็อยากเก็บไว้เป็นหลักฐาน แต่หมึกสลิปพวกนี้มักจะหายไปภายในไม่กี่วัน  โดยเฉพาะหากคุณเก็บมันไว้ในกระเป๋าสตางค์  เท่าที่ผมหาข้อมูลมามีคนแนะนำเรื่องนี้เยอะแยะครับ  เช่น แช่ตู้เย็นไว้ (อันนี้ตอนจะใช้แล้วอยู่ข้างนอกบ้านจะทำอย่างไร)  ถ่ายเอกสาร (สิ้นเปลืองไปหน่อยหากถ่ายเองแต่หากไปถ่ายที่ทำงานนี้โดนด่าแน่นอนครับ) หรือไม่ก็ ถ่ายรูปไว้ในมือถือ (อันนี้ลำบากตอนหาในแกลลอรี่ครับเพราะมันปนกับรูปถ่ายอื่นๆ) เก็บไว้ในถุงพลาสติก (ผมต้องพกถุงพลสติกไปไหนมาไหนตลอดเลยหรอเนี้ย ไม่ไหวๆ) สุดท้ายทุกวันนี้ก็ไม่ได้คำตอบที่จะเก็บรักษาสลิปพวกนี้ไว้เลย  เพราะผมก็อยากให้พกสะดวกและง่ายตอนใช้งานและค้นหาครับ จนผมได้ทดลอง Google Drive ครับ เอาละครับมาลองดูกันดีกว่า ว่ามันดีจริงไหม

ประเภทของประกันชีวิต (ตอนที่ 4)

        4. แบบมีเงินได้ประจำ (Annuity) เป็นแบบประกันที่มีมูลค่าเงินสดครับ โดยจะมีการเก็บเบี้ยประกันมาเป็นระยะค่อย ๆ สะสม เพื่อเพิ่มพูนมูลค่าเงินสดไปเรื่อย ๆ พอได้เงินก้อนใหญ่แล้ว บริษัทจะทยอยจ่ายคืนลูกค้าเป็นงวด ๆ ครับ เช่น จ่ายคืนเป็นรายเดือน รายปี หรือราย 3 ปีเป็นต้น เงินที่บริษัทคืน เรียกว่า เงินได้ประจำ (Annuity) เสมือนหนึ่งที่เราเก็บเงินสะสมมาเป็นบำนาญให้แก่ตัวเอง  เมื่อเกษียณอายุการคำนวณเบี้ยประกันแบบเงินได้ประจำ  ไม่เหมือนกับการคิดเบี้ยประกันของการประกันชีวิตบริษัทจะต้องใช้อีกอัตราสำหรับแบบประกันแบบนี้โดยเฉพาะ โดยพิจารณาทั้งอายุและเพศมาคานวณเพราะเพศหญิงอายุยืนกว่าเพศชาย จึงมีโอกาสรับเงินบานาญนานกว่าเพศชาย 

ประเภทของประกันชีวิต (ตอนที่ 3)

         3. แบบสะสมทรัพย์ (Endowment) คงพอทราบรายละเอียดของประกันชีวิตใน 2 แบบแรกกันไปแล้ว ก็คือ แบบมีกำหนดระยะเวลาแล้วก็แบบตลอดชีพ ซึ่งในตอนที่ 3 นี้ผมจะขอแนะนำประกันชีวิตอีกแบบนั้นก็คือ แบบสะสมทรัพย์ (Endowment) ซึ่งการประกันชีวิตเราต้องเข้าใจก่อนว่ามันไม่ใช่การลงทุน เเต่เป็นการประกันความเสี่ยงนะครับ เพราะผลตอบแทนที่ได้รับในรูปแบบของเงินที่เราจะได้เมื่อครบกำหนด มันถือว่าน้อย จึงเป็นในลักษณะเหมือนการออมซะมากกว่า และในแบบสะสมทรัพย์จะมีความใกล้เคียงกับการฝากเงิน แต่ต่างกันที่ระยะเวลา ผลตอบแทน และความคุ้มครองนั้นเอง

ประเภทของประกันชีวิต (ตอนที่ 2)

           2.แบบตลอดชีพ (Whole Life) สำหรับรูปแบบนี้เป็นประกันแบบที่ให้ความคุ้มครองตลอดชีพ คือ เป็นลักษณะของการประกันแบบสะสมทรัพย์ครบอายุ 100 ปี (ปัจจุบันบางบริษัทใช้อายุครบ 80 ปี หรือ 90 ปี เป็นเกณฑ์การออกแบบตลอดชีพ) ถ้าอายุถึง 100 ปี ก็รับทุนประกันคืน การประกันแบบตลอดชีพถือเป็นการสร้างมรดกเงินสดให้แก่ทายาท หรือในกรณีนักธุรกิจ ที่มีหนี้สินกับสถาบันการเงิน ถ้าผู้บริหารเสียชีวิต  ในขณะที่ธุรกิจยังมีหนี้กับธนาคาร หรือสถาบันการเงินก็จะมีเงินใช้หนี้แทนได้  การประกันแบบตลอดชีพ มีระยะเวลาชาระเบี้ยประกัน  เช่น 10 ปี, 20 ปี หรือชาระครบอายุ 50, 55, 60 ปี  หรือชาระตลอดสัญญา

ประเภทของประกันชีวิต (ตอนที่ 1)

 สมัยที่ผมเริ่มทำงานช่วงปีแรกๆ เมื่อพนักงานธนาคารชวนทำประกันชีวิตผมจะกลัวมากครับ เพราะในอินเตอร์เน็ตมักมีกระทู้บอกว่าโดนพนักงานธนาคารต่างๆหลอกทำประกันชีวิตอยู่บ่อยครั้ง  ซึ่งสมัยนี้ก็ยังมีกระทู้แนวนี้อยู่ครับ  ผมว่านะครับหลายคนก็กลัวเหมือนผมว่า หากมีใครมาชวนทำประกันนี้ต้องมาหลอกเราแน่นอน แต่ผมว่าบางทีเราควรที่จะลองฟังดูก่อน แต่หากใครมาชวนผมขอแนะนำนะครับว่าให้ตั้งสติและลองฟังดูก่อนครับ เช่น  หากเป็นพนักงานธนาคารมาชวนควรฟังครับและขอรายละเอียดมาเพื่อศึกษาก่อน อันนี้ต้องมีสติครับอย่างเพิ่งตกปากรับคำ ควรขอรายละเอียดกลับมาศึกษาดูก่อนครับ เพราะประกันชีวิตนั้นมีหลายแบบแถมส่งหลายปี ฉะนั้นควรตัดสินใจอย่างรอบครอบ  แต่หากในกรณีที่มีใครชวนซื้อประกันทางโทรศัพท์  อันนี้ตอบยากมากๆว่าดีหรือเปล่า เพราะมีกระทู้ว่าโดนหลอกขายประกันทางโทรศัพท์เยอะยิ่งกว่าโดนพนักงานธนาคารหลอกขายประกันอีกครับ  เพราะเราฟังเเล้วยังไม่เข้าในรายละเอียดและเงื่อนไขดีและรีบในการตัดสินใจไปครับ อันนี้หากยังไม่เข้าใจขอให้ปฎิเสธไปก่อนครับ แล้วมาถามตัวเองอีกครั้งว่าเราต้องการประกันชีวิตตัวที่เขาแนะนำไหมและขอรายละเอียดเพิ่มเติมก่อนจะตัดสินใจครับ

เลือกซื้อโทรศัพท์มือถือ ให้ราคาเหมาะกับเรา

         ต้องยอมรับครับว่าโทรศัพท์มือถือ ในยุคสมัยนี้เป็นอะไรที่เราหลีกเสี่ยงไม่ได้จริงๆ  ในบทความของผมก่อนหน้านี้ผมเองก็หมดเงินไปพอสมควรในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ครับ บางครั้งผมก็เคยคิดนะครับว่าการเลือกซื้อมือถือของผมเป็นแบบที่เขาเรียกว่า "เสียน้อยเสียมาก  เสียยากเสียง่าย" หรือเปล่า มือถือที่ผมซื้อมามันคุ้มค่าจริงๆแล้วหรือกับเงินที่ผมเสียไป ซึ่งก็อย่างที่คิดแล้วเฉลี่ยๆ มือถือที่เราซื้อเครื่องหนึ่งใช้ไปได้ 1-2 ปี คุ้มหรือเปล่า ลองคิดกันเล่นๆ นะครับ หากผมเริ่มมีมือถือเครื่องแรกตอนอายุ 18 ปีและเสียชีวิตซัก 60 ปี ก็ประมาณ 42 ปี เอาแค่ 60 ปีพอครับ อยู่นานขี้เกียจเก็บเงิน ผมซื้อมือถือเอาซักราคากลางๆ เครื่องละ 10,000 บาท ใช้คุ้มค่ามากๆ ซัก 1 เครื่องใช้ได้ 2.5 ปีเลย ดังนั้นก่อนผมจะตายผมต้องใช้เงินซื้อมือถือทั้งหมดก็ 168,000 บาท (โชคดีจริงๆ คิดว่า 60 ปีก็ตายแล้ว) 

เดี๋ยวก็แก่....เกินไปกว่าที่จะเที่ยว

          ผมเคยคิดนะครับว่า หากเก็บเงินได้เยอะๆ แล้วค่อยไปเที่ยวตอนแก่ดีกว่า  เพราะการเที่ยวสำหรับผมถือว่าเป็นเรื่องสิ้นเปลืองครับ เป็นเหตุและผลส่วนตัวที่ผมเคยคิด ว่าการท่องเที่ยวเป็นเรื่องที่หมดเงินเยอะมากๆ และเมื่อเที่ยวเสร็จความสนุกก็คงหมดไปพร้อมๆกับเงินที่หามาได้อย่างยากสำบาก มันคุ้มค่าจริงๆหรือกับการไปเที่ยว  เวลาว่างในวันหยุดของผมจึงหมดไปกับการนอนดูหนังออนไลท์ที่ห้อง แต่มีคำถามในใจว่าทำไมคนอื่นๆถึงไปเที่ยวกัน น่าเสียดายที่พวกเขาน่าจะเริ่มเก็บเงินก่อน ช่วงเวลาที่ผ่านมาหลายปีผมจึงแทบไม่เคยไปเที่ยวอย่างจริงจัง กับเพื่อนร่วมงานเลย เพราะผมมักจะเก็บเงินอย่างเดียว ทั้งในกองทุนรวม ในหุ้น ซึ่งสภาพคล่องต่ำ การขายสิ่งพวกนี้เพื่อไปเที่ยวจึงดูเป็นเรื่องที่ผมไม่สามารถทำได้เพราะความเสียดาย และในเมื่อทุกครั้งที่เพื่อนร่วมงานชวนไปเที่ยวไหน ผมก็ต้องปฏิเสธไปทุกครั้งเพราะความเสียดายเงินที่หามาได้  และการออมของผมทำให้ผมเก็บเงินสดไว้เพียงพอแค่การกินใช้ในแต่ละวันเท่านั้น

สินค้าป้ายเหลือง

     ในยุคสมัยปัจจุบันเราสามารถพบเจอสินค้าป้ายเหลืองที่เป็นอาหารในเวลาจวนเจียนช่วงเวลาประมาณ 19.00-22.00 น.ก่อนที่ห้างสรรพสินค้าจะปิด ซึ่งทุกวันนี้ตามร้านสะดวกซื้อก็มีการติดป้ายเหลืองในอาหารและสินค้าอุปโภคที่ใกล้หมดอายุแล้วเช่นกัน ถือว่าเป็นนาทีทองของการซื้อเลยทีเดียวครับ สินค้าป้ายเหลืองนั้นต้องยอมรับว่ามีทั้งข้อดีและข้อเสียครับ เราลองมาแบ่งๆประเภทกันดูดีกว่าครับว่าสินค้าป้ายเหลืองเนี้ยมันมีประเภทไหนบ้าง อันนี้ของแบ่งเป็นประเภทใหญ่ๆนะครับ สามารถแบ่งได้ดังนี้ครับ

"ลาเต้เอฟเฟคท์" Late Effect

        นานมาแล้วครับผมได้อ่านหนังสือเล่มแรกๆเกี่ยวกับพวกการออม ชื่อหนังสือก็จะประมาณเก็บเงินล้านแรกๆ นี้เขาทำกันอย่างไร ในช่วงต้นของหนังสือมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับ Late Effect บอกเล่าเรื่องราวของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่เงินเดือนยังอยู่ในเกณฑ์ที่ถือว่าน้อย แต่สิ่งที่เพื่อนร่วมงานของผู้แต่งขาดไม่ได้เลยคือ การดื่มการแฟดีๆเย็นๆซักแถ้วนึ่งทุกวัน ซึ่งแน่นอนเพื่อนร่วมงานของผู้แต่งก็มักจะบ่นให้ฟังเสมอว่าเงินเดือนไม่ค่อยจะพอใช้ สาเหตุนั้นของปัญหานี้หาง่ายมากๆ เลยครับเพราะกาแฟที่ดื่มทุกวันนั้นเอง สำหรับเเนื้อหาคราวๆก็จะประมาณว่ากาแฟแถ้วดังกล่าวถูกจ่ายด้วยราคาที่แพงแสนแพงนั้นเอง ใจความสรุปสั้นๆว่า...

ประกันชีวิตกับจุดเปลี่ยนในการออม

         ช่วงแรกในการทำงานของผมต้องยอมรับว่าเงินเดือน  น้อยมากๆ แต่ผมก็พยายามแล้วพยามอีก จะมีเงินออมให้ได้ โดยผมได้เริ่มเก็บโดยอาศัยกองทุนรวม คือเงินเดือนผมผ่านธนาคารกรุงเทพครับ แล้วกองทุนของธนาคารกรุงเทพสามารถเริ่มต้นซื้อขั้นต่ำได้เดือนละ 1,000 บาท ผมเลยเลือกที่จะออมวิธีนี้ โดยการเก็บเล็กผสมน้อยของผมอยู่หลายปี แต่ก็มีบ้างที่ผมต้องขายกองทุนออกไปเพราะความจำเป็นต้องใช้เงิน บางทีเมื่อครอบครัวโทรมาขอก็มีอันต้องขายออกไปบ้าง แต่โดยรวมก็พยายามเก็บครับ โดยออมไว้ในกองทุนรวมนี้แหละ หลายปีผ่านไปผมอดดีใจไม่ได้ทุกครั้งที่เห็นก้อนเล็กๆของผมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมซื้อโดยศึกษาตัวกองทุนเป็นอย่างดีและซื้อมันมาเรื่อยๆ โดยปีหลังๆ ผมก็เพิ่มเป็นปีละ 2,000 บาท ผมจำได้ดีว่าช่วงน้ำท่วม น่าจะประมาณปี พ.ศ. 2554 ผมซื้อเพิ่มขึ้นเยอะเลย จากการที่มีเงินสดในมือเยอะพอสมควร อันนี้ไม่ได้ชี้นำนะครับ กองทุนที่ผมซื้อคือตัวกองทุนรวมบัวแก้ว จำได้ว่าช่วงน้ำท่วม ผมผมซื้อมันได้ถูกมาน่าจะที่ 16 บาท ทำให้ต้นทุนเฉลี่ยผมลดลงไปมากครับ แล้วกองทุนตัวนี้ก็ขึ้นมาที่ 25 บาทหลังจากเหตุการณ์น้ำท่วมไปผ่านพ้นไป

เงินเดือนเท่าไรก็ไม่เคยพอ

          สมัยที่ผมเรียนจบใหม่ๆ  ผมเคยคิดนะครับว่าหากได้เงินเดือนซัก 13,000 บาทละก็มันคงเป็นสวรรค์ของผมชัดๆเลยทีเดียว (ประมาณปี พ.ศ. 2552) เพราะผมแทบไม่เคยสัมผัสคำว่ามนุษย์เงินเดือนจริงกับเขาซักทีเคยแต่อย่างดีก็พนักงาน Part-time ค่าแรงชั่วโมงละ 20 กว่าบาท ซึ่งทำงานจริงๆก็วันละไม่เกิน 4 ชั่วโมง แต่มันก็มากสำหรับเด็กคนหนึ่งที่ไม่เคยจับเงินก้อนโตขนาดนั้น และเมื่อใกล้เรียนจบผมก็อดตื่นเต้นไม่ได้ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ กับความฝันที่จะได้รับเงินจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองจริงๆซักที โดยไม่ต้องขอที่บ้าน ซึ่งคราวนี้แหละผมเองจะเป็นคนส่งให้ที่บ้านเอง 

เงินของผมหายไปเพราะมือถือเครื่องใหม่

         วันนี้ผมคงต้องซื้อโทรศัพท์มือถือใหม่อีกแล้ว เนื่องจากโทรศัพท์มือถือ ais lava 4.0 ที่ผมซื้อมา 2,500 บาท มีอาการเหมือนจะลาโลก เพราะมันท้ังช้าและเครื่องรวนสารพัดในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ผมจึงลองนั่งคิดอยู่นานว่า นานเท่าไรแล้วที่โทรศัพท์มือถือก้าวเข้ามามีบทบาทสำคัญในชีวิตของผม แต่เท่าที่ผมนึกออกโทรศัพท์มือถือในชีวิตผมเปลี่ยนมาแล้วหลายเครื่อง ผมจึงนั่งคิดต่อไปว่าในชีวิตของผมใช้มันไปแล้วกี่เครื่องแล้วมันเป็นเงินเท่าไรแล้ว พอดีวันนี้ได้มีโอกาสลองรื้อตู้เก็บของแล้วเจอมือถือเก่าๆ หลายเครื่องที่ผมไม่ได้ตัดใจให้คนในครอบครัวหรือขายเป็นมือ 2 ไป ผมลองนั่งคิดเล่นๆ ถึงช่วงชีวิตที่ผ่านในสมัยวัยรุ่น ที่มือถือเป็นเหมือนเครื่องมือวัดระดับคุณค่าของตัวผู้ใช้ ทุกวันนี้มันเหมือนตัวชี้วัดฐานนะทางสังคมกันเลยทีเดียว เท่าที่ผมคิดออก ช่วงปี 2546-2558 ประมาณ 13 ปี เริ่มตั้งแต่ศึกษาชั้น ปวช.1 จนถึงจับปริญญาตรีและทำงานมาแล้วอีก 6 ปี ของผม

จากกระทู้ ขายดีจนเจ๊ง (สาเหตุเกิดจากอะไรลองอ่านดูครับ)

.จากเพจ : เทพ สเตปเกรียน http://pantip.com/topic/33139621

          จากกระทู้นี้ ปกติผมมันจะชอบอ่านกระทู้ในห้องสินธรของเว็บไซด์ pantip มากๆครับ เพราะบางกระทู้เหมือนบอกเล่าประสบการณ์ ของหลายๆคนที่ผมมักจะไมได้พบเห็นในชีวิตประจำวันเท่าไร แต่มันมักให้ข้อคิดดี หรือเรื่องสอนใจเราได้เสมอ ไม่ว่าจะเป็น เรื่องการออม การลงทุน บทเรียนชีวิต การลงทุน ครั้งแรกที่ผมเห็นกระทู้นี้ผมมองว่ามันน่าสนใจ แต่ดูเหมือนไกลตัวผมเหลือเกินสำหรับมนุษย์เงินเดือนอย่างผม คงยากที่จะประกอบธุรกิจส่วนตัวจนเจ๊งได้แน่นอน ผมจึงแค่อ่านผ่านๆ และไม่ได้สนใจมันมากมายนัก จนผ่านมาได้ซัก 3 วัน ผมกลับมาอ่านกระทู้นี้อีกครั้งตอนที่เป็นกระทู้แนะนำ อ่านและพยายามคิดตามว่า มันจริงไหม กระทู้นี้ทำไมถึงเป็นกระทู้แนะนำ หรือคนในห้องสินธรประกอบธุรกิจส่วนตัวกันเยอะ