แต่สิ่งที่ผมพบว่าเมื่อผมลาออกมาแล้ว และคาดหวังว่าที่ใหม่มันต้องเจอสิ่งที่ดีกว่า เหมือนประมาณว่าขอไปตายเอาดาบหน้าแล้วผมก็ได้เกือบตายเอาจริงๆ เพราะที่ใหม่ที่ผมคาดหวังไว้สูงส่ง กลับไม่ได้ดีกว่าที่ผมคิดเลย เหมือนการลาออกเพื่อหนีปัญหาหนึ่งไปพบเจอกับอีกปัญหาหนึ่ง สุดท้ายผมก็ต้องลาออกเพื่อหางานใหม่ไปเรื่อยๆ จนเหมือนผมหนีมันไปได้ไม่มีที่สิ้นสุดซักที
วันนี้ผมเจอน้องคนหนึ่งในแผนกที่มีความต้องการอย่างแรงกล้ามากๆ ที่ต้องการลาออก เพราะเหตุผลที่ว่ารู้สึกไม่สบายใจและกดดันกับหัวหน้างานที่ไม่เข้าใจกัน ถามว่าผมเคยเจออะไรแบบนี้ไหม แน่นอนครับสิ่งที่ผมเจอมาหนักกว่านี้และด้วยวัยเกือบจะ 30 ปีแล้ว มันให้ผมมองกลับกันในมองมุมที่แตกต่างในการลาออกครั้งนี้ เหมือนปัญหาที่เราคิดไม่ตกว่าหนทางเดียวในการแก้ไขปัญหาคือการลาออก แต่ก็เช่นเดียวกันกลับทุกปัญหาครับ เมื่อเราผ่านมันมาได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม เรากลับพบว่าสิ่งที่เราผ่านมันมาได้หากมันเกิดขึ้นอีกครั้งบทเรียนที่ผ่านนี้ จะทำให้เราผ่านมันไปได้ในครั้งต่อไป และยิ้มได้เมื่อเราผ่านมันมาอีกครั้งหากคุณคิดจะลาออกผมมองว่ามันก็ไม่ผิด แต่คุณต้องถามตัวเองก่อนครับว่าคุณพร้อมจริงๆ หรือเปล่ากับการตัดสินใจลาออกนั้น?
1. หากคุณลาออกทั้งๆ ที่คุณยังไม่มีงานใหม่รองรับ นั้นคือปัญหาแรก คนโดยมากตัดสินใจที่จะหนีปัญหาที่เกิดขึ้นในที่ทำงานด้วยการลาออกเลยครับ วิธีนี้เหมือนยาขนานดียิ่งกว่ายาชุด เพราะเมื่อคุณลาออกปุ๊บ ปัญหาจะหายไปปั๊บ แต่ปัญหาถัดมาคือ เราจะเอาอะไรกิน คุณมีเงินเดือนพอใช้จนถึงหางานใหม่ได้แล้วหรอครับ ผมพบว่าคนโดยมากที่ตัดสินใจลาออกอย่างปัจจุบันทันด่วนทันทีทันใด มักเจอปัญหาที่ว่ายังไม่มีงานใหม่รองรับ ต้องเริ่มต้นหางานใหม่โดยที่ตนเองเป็นบุคคลว่างงาน มันทำให้เงินเก็บที่มีร่อยหรอจนเงินที่เก็บมาหลายปีแทบจะหมดไป หรือบางคนอาจโชคร้ายกว่านั้นที่ไม่มีเงินเก็บเลย มันตามมาซึ่งการเป็นหนี้เป็นสิน เพราะคนเราต้องกินต้องใช้ทุกเดือน ปัญหาที่ทำงานของคุณจะหมดไปแต่ปัญหาปากท้องของคุณจะตามมาทันที
2. ลาออกทั้งที่มีภาระเต็มบ่าทั้ง 2 ข้าง ในชีวิตมนุษย์เงินเดือน บ้าน รถ มันต้องต้องผ่อนครับ ใครมันจะมีเงินมาซื้อของเหล่านี้ด้วยเงินสด การตัดสินใจลาออกไม่ว่าคุณจะได้งานแล้วหรือคุณลาออกเพื่อไปหางานใหม่คุณจะมั่นใจได้อย่างไรว่า ที่ใหม่ที่เราไปเราจะอยู่รอดและทำงานได้ มันอาจเป็นการหนีเสือปะจระเข้ก็เป็นได้ หากไปทำงานที่ใหม่แล้วไม่ไหวจะเอาเงินที่ไหนผ่อนละครับ สุดท้ายเราอาจก็กดบัตรกดเงินสดมาจ่ายแล้วกลายเป็นหนี้หัวโตที่อีกนานก็ใช้ไม่หมดก็ได้ หรือหากคุณเป็นหัวหน้าครอบครัวการลาออกย่อมต้องคิดให้ดีอีกขั้น เพราะลูก เมีย พ่อ แม่ พี่ น้อง ที่เขามีคุณเป็นเสาหลักและต้องเพิ่งพาคุณจะทำอย่างไรหากคุณไปไม่รอด ลองถามตัวเองดูก่อนนะครับ ว่าคุณมีบ้าน มีรถ ต้องผ่อนหรือเปล่า ลูกคนกำลังเรียนอยู่หรือเปล่า หรือคุณต้องส่งน้องของคุณเรียน แน่นอนครับ คุณคงไม่อยากให้ชีวิตใครต้องล้มไปพร้อมกับคุณจริงไหมครับ
3. ลาออกทั้งๆ ที่คุณกำลังศึกษาต่ออยู่ อันนี้แค่คิดก็เริ่มมีอาการปวดหัวขึ้นมาทันที เพราะหลายคนต้องการความก้าวหน้าในชีวิตการทำงาน มีหน้าที่การงานที่ดีหรืออยากมีความรู้ แน่นอนครับเรียนต่อสิครับ เพราะการศึกษาช่วยยกระดับความรู้และคุณภาพชีวิต แต่หากคุณต้องไปเรียน เช่นเรียน วันเสาร์-อาทิตย์ และที่ทำงานคุณก็หยุดเสาร์อาทิตย์ มันชั่งดีจริงๆ และเวลาการทำงานที่ลงตัวกับเวลาเรียนที่ลงตัวแล้ว คุณกลับตัดสินใจที่จะลาออก ที่ทำงานใหม่ของคุณเวลามันตรงกันไหม การเรียนระดับที่สูงขึ้นเป็นสิ่งที่เราต้องทุ่มเทมาก ไม่ว่าจะระดับไหน เพราะสิ่งที่เรากำลังเรียนอยู่นั้นมันใช้ความรู้มากกว่าระดับสิ่งที่เรารู้ แน่นอนครับมันยากและมันก็ต้องเครียด ซึ่งหากมันเรียนง่ายๆ ทุกคนในโลกนี้คงจบสูงกันหมดแล้วจริงไหมครับ เพราะการศึกษาบางครั้งมันก็ทำให้เกิดการเหลื่อมล้ํากันทางสังคม เหมือนคนรวยกับคนรายได้น้อย ตามระดับความสมดุล ฉะนั้นหากคุณอยู่ในระหว่างศึกษาต่อ คุณพร้อมจริงๆ ไหมกับการลาออก
วันนี้ผมได้แต่บอกน้องในแผนกว่าให้ใจเย็นและคิดให้ดีก่อนที่จะลาออก มันก็เหมือนกลับการที่ผมเคยเป็นเด็กมาก่อนที่ผมไม่เคยคิดจะฟังใครแล้วก็คิดว่า "การที่ใครในที่ทำงานที่ผมกำลังจะลาออกมาบอกให้ผมอยู่ก่อนคงเป็นเหตุผลที่แค่อยากจะรั้งผมไว้ก็เท่านั้นเอง เขาไม่มีวันจะเข้าใจว่าในที่ทำงานนี้ผมเจออะไรมาบ้างหรอก ว่าผมต้องอึดอัดใจขนาดไหน ไม่เหลืออดผมคงไม่ออกหรอก หากช่วยอะไรผมไม่ได้ก็อย่ามารั้งผมเลย กลัวไม่มีคนทำงานให้อะดิ" นั้นคือความคิดในใจของผม เมื่อครั้งหนึ่งที่ผมยังเป็นแค่เด็กจบใหม่และคิดว่าผมรู้จักโลกใบนี้ดีอย่างถ่องแท้ด้วยวัย 20 ต้นๆ แต่บางครั้งคนที่เขาห้ามผมเหตุผลของเขาอาจไม่ใช้เพราะเขาอยากรั้งผมไว้ หรือเพราะเขากลัวไม่มีคนทำงานให้ แต่สิ่งที่เขาเตือนเพราะวัยที่สูงกว่าและผ่านโลกมากเยอะกว่าจึงห้าม ก็คงเหมือนผมในวันนี้ที่ไม่สามารถบอกเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้เด็กคนหนึ่งเข้าใจในสิ่งที่ผมได้พบเจอมา รวมทั้งข้อคิดบทเรียนชีวิตการทำงานที่ได้เหมือนที่เจอมากับตนเอง จนกว่าจะได้ผ่านมันมาด้วยตัวเอง
บางครั้งชีวิตคนเรามันก็ต้องอดทน จะมีการทำงานที่ไหนที่ไม่เครียดและไม่กดดันบางไหม เหมือนสมัยที่เราเป็นเด็กเที่ยวเล่นสนุกกันไปวันๆ ความทุกข์ไม่มีความเครียดไม่มี ความทุกข์ที่เราคิดว่าเครียดว่าหนัก มันดูเล็กน้อยเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่เราต้องเจอในวัยผู้ใหญ่ สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะฝากข้อคิดไว้ หากคุณกำลังคิดที่จะลาออกแล้วได้อ่านบทความของผมฉบับนี้ สิ่งแรกที่ผมอยากให้คุณมีคือสติ การลาออกเหมือนการเปลี่ยนชีวิตที่มันอาจดีขึ้นหรือแย่ลง คนควรมีงานที่มั่นใจกว่าดีกว่าแล้วถึงตัดสินใจลาออก ไม่ใช่ลาออกเพื่อหนีปัญหาเรื่องงานไม่เช่นนั้นปัญหาเรื่องเงินจะตามมาให้คุณได้ทุกข์ใจอีก เมื่อคุณมีสติแล้วสิ่งต่อไปผมที่อยากให้มีคือสตางค์ครับ หากคุณคิดจะลาออกนั้นคุณเองก็ต้องมั่นใจว่าคุณนั้นมีเงินสำรองเผื่อฉุกเฉินเพียงพอ เพื่อไม่ให้ชีวิตคุณลำบาก สุดท้ายนี้ผมอยากจะบอกว่าการตัดสินใจลาออกนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผิด บริษัทเลือกคุณเข้าทำงานเพราะเขาคิดว่าคุณดีที่สุด แน่นอนงานมันก็ต้องคุ้มค่ากับค่าจ้าง ฉะนั้นคุณเองก็ต้องเลือกงานที่คุณคิดว่าดีที่สุด แต่ดีที่สุดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ชีวิตเป็นของคุณ คุณต้องเลือกทางเดินของคุณเองครับ
แมนๆ เตะบอล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น