"หากเราทานกาแฟเพียงวันละแก้ว แก้วละ 50 บาท สัปดาห์ละ 5 วันจะเป็นเงิน 250 บาท
หรือเดือนละ 1,000 บาท หนึ่งปีเป็นเงิน 12,000 บาท
หาเป็นระยะเวลา 3 ปีก็เป็นเงินว่า 36,000 บาท
และที่สำคัญหากนำเงินตรงนี้ มาออมให้ได้ผลตอบแทน เท่าโน้นเท่านี้ % จะกลายเป็นเงินเท่าโน้นเท่านี้ใน อีกกี่ปี
ตามให้เจอ "กาแฟเย็น" ในแต่ละเดือนของคุณ แล้วจะพบเงินลงทุนที่หายไป....พัน...หมื่น...แสน..ล้าน
แง่คิดที่ได้คือความเป็นจริงครับ อันนี้ผมต้องออกตัวออกว่าเราจะกล่าวถึงเหตุและผลบนโลกแห่งความเป็นจริงนะครับ จากเรื่องราวของ Late Effect มันเหมือนการเปรียบเทียบในรูปแบบการสะท้อนภาพของตัวอย่างให้เราเข้าใจได้ง่ายว่าในการดำเนินชีวิตในปัจจุบัน เราสามารถหมดเงินไปในเรื่องต่างๆได้มากมาย ซึ่งหากเราไม่นำมันมาคำนวณว่าจริงๆแล้วเป็นตัวเลขเท่าไร เราเองก็แทบจะไม่มีวันรู้เลยครับว่า เราหมดเงินไปกับรายจ่ายตรงนั้นแล้วเท่าไรกันแน่ หากเราไม่คิดเราก็ไม่มีวันที่จะพบเงินที่หายไป ในบางครั้งกาแฟที่เราดื่มนั้นมันอาจไม่มาในรูปของคาเฟอีนหอมหวาน แต่อาจมาในรูปของตุ้มหู เสื้อยืด ช็อคโกแลต บุหรี หวย ขนมเค็ก น้ำอัดลม จนถึงลูกอมหรือขนมกรุบกรอบ เราก็ต่างหมดไปกับค่าใช้จ่ายตรงนี้
มาถึงตรงนี้ หลายคนคงเริ่มมองภาพของเงินที่หลายไปออก ผมเองเมื่อก่อนก็เชื่อครับว่าเป็นเช่นนั้นจริง ครั้งหนึ่งผมได้เห็นข้อความที่เพื่อนแชร์กันมาทาง Facebook เรื่องของคนที่สูบบุหรี่กับคนที่ไม่สูบบุหรี่ 2 คนคุยกัน
คนที่ไม่สูบ "เฮ้ยเพื่อนนี้เอ็งสูบบุหรี่วันละกี่ซองวะ"
คนที่สูบ " ก็ราวๆ 2 วันซองนึ่งนะ ทำไมหรอ"
คนที่ไม่สูบ "เอ็งรู้หรือเปล่าว่าบุหรี่เนี้ยซองละ 68 บาท ปีหนึ่งมี 365 วัน ก็เป็นเงินเกือบๆ 12,000 บาทเลย
นะ 10 ปีก็เป็นเงิน 120,000 บาทเลยนะเพื่อน
คนที่สูบ "แล้วเอ็งไม่สูบนี้มีเงินเก็บถึง 120,000 บาทไหม
คนที่ไม่สูบ "ก็ไม่มีนะ"
คนที่สูบ "ก็นั้นไงเอ็งก็ไม่มีนี้หว้า"
นี้คือเหตุการณ์จริงๆ บนโลกแห่งความจริงว่าเราไม่มีทางทำได้เหมือนอย่างที่เรากดเครื่องคิดเงินออกมาได้ อย่างไงก็อย่างนั้น แต่ผมไม่ได้กำลังจะบอกว่าเมื่อคุณรู้ว่าจริงข้อนี้แล้ว ก็ยังคงดำเนินชีวิตแบบเดิมไปเรื่อยๆนะครับ บางครั้งในการที่เราทำงานเหนื่อยมาทั้งวันกาแฟซักแก้ว หรืออาหารดีๆซักสัปดาห์ละครั้ง ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้เราจนลงหรือมีเงินเก็บได้น้อยลงถึงขนาดนั้นครับ
ผมเองยอมรับว่าดื่มกาแฟดีๆแบบนี้เกือบทุกวันที่มาทำงาน แต่ราคาอาจจะไม่ถึงแถ้วละ 50 บาทขนาดนั้น ที่ผมดื่มตกแถ้วละ 25 บาท เป็นกาแฟของร้านที่ทำงานในบริษัท เมื่อก่อนนั้นผมไม่ดื่มเลยเพราะคิดว่ามันสิ้นเปลือง แต่วันหนึ่งการทำงานผมเหนื่อยและล้า บางทีผมก็ต้องการกาแฟบ้าง จนดื่มมาทุกวัน เมื่อก่อนนั้นผมจะใช้แก้วกระดาษของโรงงานทำให้ราคากาแฟจริงๆตกแก้วละ 25-30 บาท ในทุกๆแก้ว ทั้งๆที่หากใครนำเเก้วมาเองก็มีส่วนลดให้แถ้วละ 5 บาทครับ แต่ผมขี้เกียจที่ต้องมาล้างแก้วทุกครั้งก่อนและหลังกิน ผมก็ยอมเสียทุกวันไปวันละ 5 บาท จนวันหนึ่ง ผมก็เริ่มนำแก้วมาเองและล้างเองทุกครั้งการสั่งกาแฟใส่แล้วและล้างทุกวันเมื่อดื่มหมด ผมมีแนวคิดว่ากาแฟในบางวันเหมือนการเติมไฟในการทำงานให้ตัวเอง ทุกวันที่ไปซื้อผมไปซื้อผมไปพบปะพนักงานท่านอื่นๆที่อยู่ต่างแผนกและมีโอกาสได้พูดคุย และทักทายกันแต่หากผมอยากดื่มผมก็ต้องล้างแก้วเองเพื่อให้ได้ส่วนลดและเพื่อที่จะประหยัดที่สุด ผมพบว่าในบางวันผมเองก็ไม่ได้ดื่มกาแฟเลยก็มีงดๆไปบางเพื่อให้ประหยัด บางครั้งเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของเราได้ แต่เราก็ควรจะประหยัดหน่อยกับเรื่องแบบนี้ การใช้ชีวิตแบบตึ่งเกินไปโดยไม่เคยแม้แต่จะให้รางวัลตัวเองเลย ก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก การให้รางวัลตัวเองสามารถทำได้บ้างครับ แต่ต้องอยู่ในเส้นทางที่เป็นสายกลางและเหมาะกับตัวเรานั้นเอง
ลืมบอกไปครับ ว่าผมดื่มแค่ อเมริกาโน (café americano) เย็นนะครับ คิดว่าก็คงทำให้ไม่อ้วนเท่าไร แต่หากใครดื่มตัวอื่นๆ เน้นนม เน้นน้ำตาล กินทุกวันนี้จะอ้วนเอานะครับ
ไส้อ่อนหมา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น